Charlemagne'm danışmanlarından biri olan Alcuin, MS
dokuzuncu yüzyılın başında İngiltere'ye yaphğı bir ziyaret
sırasında bir dostuna "Eyvahlar olsun!" diye yazıyordu; "Şarabımız tükendi ve aa bira kannlanmızı kasıp kavuruyor. Biz
içemediğimiz için, bizim yerimize için ve keyifli bir gün geçirin." Alcuin'in üzüntüsü, Kuzey Avrupa'nın diğer yerlerinde olduğu gibi İngiltere' de de şarabın kıt olduğunu gösterir.
Şarabın üretilmeyip ithal edildiği bu topraklarda bira ve bal
likörü (tahılın balla mayalandığı melez bir içki) egemendi. Kuzey Avrupa' da bira, güneyde ise şarap ayrımı bugün de devam
ediyor. Modern Avrupa'nın içme kalıplan birinci binyılm ortalarında kristalleşti ve büyük ölçüde Yunan ve Roma etkisinin
ulaşmasıyla belirlendi. Genellikle makul sınırlar içinde ve yemeklerle birlikte şarap içmek Roma İmparatorluğu'nun eski sınırlan içinde bulunan Avrupa'nın güneyinde hala egemendir.
Roma'nın menzili dışında kalan Kuzey Avrupa' da ise yemeksiz bira içmek daha yaygındır. Bugün dünyanın önde gelen
şarap üreticileri Fransa, İtalya ve İspanya' dır ve Lüxemburg,
Fransa ve İtalya halkı önde gelen şarap tüketicisidir; yılda kişi
başına ortalama 55 litre şarap tüketirler. Günümüzde biranın
en fazla tüketildiği ülkeler ise Romalıların barbar dedikleri
topraklardır: Almanya, Avusturya, Belçika, Danimarka, Çek
Cumhuriyeti, İngiltere ve İrlanda.
Şarap konusunda Yunanlıların ve Romalıların erken Yakındoğu geleneklerine dayanan tutumları başka bakımlardan da
varlığını sürdürmüş ve dünyanın her tarafına yayılmıştır. Alkolün içildiği her yerde şarap en uygar ve kültürlü içki sayılır.
İslam ülkeleri hariç, devlet yemeklerinde ve siyasal zirvelerde
bira değil, şarap ikram edilir -şarabın statü, iktidar ve servetle
bütünleştirilmesinin bir örneği.
Şarap en büyük uzmanlık ve sosyal farklılaşma alanıdır da.
Farklı yerlerin şaraplarını değerlendirmek Yunanlılarla başladı ve şarabın tipi ile içenin sosyal statüsü arasındaki bağ Romalılar tarafından pekiştirildi. Symposion ve convivium bugün
banliyölerdeki akşam yemeği partilerinde yaşıyor; bu partilerde yiyeceğin tüketilme düzeni, çatalın, bıçağın yeri ve benzeri
konularda belirli kuralları bulunan biraz resmi bir atmosferde
belirli konuların (siyaset, iş dünyası, mesleki konular, ev fiyatları) neredeyse bir ritüel halinde tartışılmasını şarap körükler.
Şarabın seçiminden ev sahibi sorumludur ve seçim, olayın
önemini ve hem ev sahibinin, hem konukların sosyal konumunu yansıtmalıdır. Bu, zamanı aşıp gelen bir Romalının derhal
tanıyacağı bir sahnedir.
